Liefde voor Laos
Blijf op de hoogte en volg Jenny
22 November 2012 | Laos, Vangviang
Sabaidee vrienden!!
Jaja ‘sabaidee’, dat kan maar 1 ding betekenen: We zijn in Laos!! Oh jeah.
De laatste keer dat ik schreef had ik het over Siem Reap en over ’niet de meest logische keuze’. Nou dat is zacht uitgedrukt; via Siem Reap naar Laos is de meest beroerde keuze die je kan maken. De bus vertrok om 5 uur ’s ochtends en ik zou om 6 uur ’s avonds aankomen. Dus ik zag een prachtige zonsopkomst vanuit de bus, en 12 uur later een prachtige zonsondergang, nog steeds vanuit de bus. Deprimerend. Het enige verschil was dat ik inmiddels in een minibus was gepropt met een stuk of 18 mensen, waardoor ik op een plastic krukje moest zitten tussen de chauffeur en de bijrijder in. En ja, rijden in de 2e en 4e versnelling was onmogelijk omdat mijn knie”en in de weg zaten. Ach ja, geld verdienen is prioriteiten stellen.
En toen.. Ging de bus kapot. Natuurlijk. We waren inmiddels nog met 12 mensen, waaronder 3 hilarische Argentijnen zonder geduld. Dus een half uur en 40000 pogingen om de bus te maken later, hadden de Argentijnen een lift geregeld. Voor. Twaalf. Mensen. Kan gewoon! Het was een kleine truck, en we propten 5 mensen binnenin en wij zaten met 7 man in de laadruimte op alle tassen. Deze lift bracht ons naar een stadje waar we gedwongen waren te overnachten, want de grens was inmiddels dicht. Iedereen was chagrijnig, omdat later bleek dat alle toeristen daar (extra duur) moeten overnachten, ongeacht of je bus kapot gaat. Omdat het simpelweg onmogelijk is om Laos in één dag te bereiken. Fuckers.
Dus de volgende dag kwamen we om 1 uur aan op een fantastisch eiland, Don Det. Het verschil met Cambodja was enorm. In Cambodja staan mensen klaar om je een restaurant in te slepen, je een menu te geven en te wachten bij je tafel tot je een keuze hebt gemaakt. Verschrikkelijk, zeker voor mensen die moeite hebben met keuzes maken. In Laos loop je een restaurant binnen, moet je op zoek gaan naar iemand die er werkt (meestal moet je iemand wakker maken) en vragen om een menu, die je vervolgens zelf moet ophalen. Als je je keuze hebt gemaakt moet je dezelfde persoon weer wakker maken om je bestelling door te geven, waarna je minstens 3 kwartier op je eten moet wachten. Top!
Doordat we inmiddels 32 uur met dezelfde mensen hadden doorgebracht, waren we een hechte groep geworden. We hebben de hele dag met zn allen gehangen in onze hangmatten, rondgelopen, bier gedronken bij een kampvuur en gitaar gespeeld in een bar. De relaxte sfeer op dit eiland maakte dat we onze verschrikkelijke reis snel vergeten waren.
De volgende dag vertrokken we met de hele groep voor een fietstocht over het eiland, waarbij we natuurlijk strandden in een tentje met heerlijke fruitshakes. Omdat het eiland heel klein is, hadden we nog meer dan genoeg tijd om de Mekong te verkennen vanaf het water. Dus we huurden een tube, biertje erbij, zonsondergang: Perfect met de hoofdletter P!
Na deze dag had ik wel genoeg gechilled, dus vertrok ik de volgende dag met de Argentijnen en een meisje uit Amerika naar Champasak. Hier ligt een mooie tempel maar dat is dan ook het enige wat er te doen is. Dus na ‘e’en nachtje in dit gat vertrok ik naar Pakse. Deze rit duurde maar 45 minuten, en omdat we vroeg begonnen waren, hadden we nog de hele dag. We (Darryl, Canadees en Gabrielle, Amerikaanse) (zie je wel mam, ik kan wel met meisjes reizen) besloten scooters te huren en een dag rond te rijden op zoek naar watervallen. Dat was heeeeel cool. Ten eerste het rijden, volgens mij kan je met deze dingen met gemak op de snelweg rijden, en ten tweede de watervallen, de hoogste was 200 meter.
De volgende dag (ja we reisden in sneltreinvaart) vertrokken we naar Ba Nan Hin, een klein dorpje. Deze reis duurde de hele dag omdat we een local bus hadden genomen en dus geen reet betaalden. Voortaan betaal ik een paar euro meer en neem ik weer een VIP bus; scheelt je een hoop uitlaatgassen en tijd. Ook nu werden we in de middle of nowhere gedropt en omdat we het liften inmiddels behoorlijk onder de knie hadden, besloten we verder te liften. Binnen 15 minuten zaten we in een superluxe minibusje, enorme stoelen, airco EN gratis. Top! De omgeving hier is prachtig, heel veel enorme rotsen en bergen in combinatie met jungle en rijstvelden. Ba Nan Hin is een dorpje in de buurt van de Kong Lo cave, een 7 km lange grot die we de volgende dag bezochten. Dat was echt su-per-gaaf. We gingen erin met een boot en konden halverwege een stukje lopen. Het is moeilijk te omschrijven maar denk maar aan een enorme grot, 100 meter hoog, enorme rotsblokken, stalagtieten en stalagmieten voor het leven en vooral pikdonker. Heel cool en zeker de moeite waard om voor om te reizen. De volgende ochtend reisden we naar Vientiane, de hoofdstad, maar omdat ik hier al geweest ben wilde ik de volgende dag naar Vang Vieng. En ohja, daar ben ik ook al geweest. Maar Vang Vieng was gewoon cool ;)
Ik had al gehoord dat het tuben in Vang Vieng niet meer is wat het ooit geweest is, en dat is zacht uitgedrukt. Alle bars zijn gesloten, geen swings meer en de rivier is een stuk lager (maar dat heeft waarschijnlijk met het jaargetijde te maken). Er zijn nog steeds veel toeristen, je kan nog steeds tuben, maar het is een stuk minder crazy dan het ooit was. Dus dat was een beetje een teleurstelling.
Vandaag was de coolste dag ooit. Gabrielle was inmiddels naar Luang Prabang vertrokken en Darryl en ik gingen rotsklimmen (rockclimbing). Ik heb vandaag AL mn angsten overwonnen, serieus, ik scheet in mn broek, maar ik ben 32 meter hoog geklommen. Geen idee of dat hoog is voor de kenners onder ons, maar ik vond het HOOG! Ik ben nu totaal uitgeput, alles doet pijn en is blauw (quote van de gids: ‘don‘t use your knees to climb!!’)(he was right) maar het was AWESOME!! Zal zo proberen wat foto’s te uploaden (no promise).
Morgen vertrek ik, geen idee waarheen. Dat ga ik vanavond bedenken, maar eerst.. ETEN want ik heb HONGER!!!
Dikke kus weer!
Jaja ‘sabaidee’, dat kan maar 1 ding betekenen: We zijn in Laos!! Oh jeah.
De laatste keer dat ik schreef had ik het over Siem Reap en over ’niet de meest logische keuze’. Nou dat is zacht uitgedrukt; via Siem Reap naar Laos is de meest beroerde keuze die je kan maken. De bus vertrok om 5 uur ’s ochtends en ik zou om 6 uur ’s avonds aankomen. Dus ik zag een prachtige zonsopkomst vanuit de bus, en 12 uur later een prachtige zonsondergang, nog steeds vanuit de bus. Deprimerend. Het enige verschil was dat ik inmiddels in een minibus was gepropt met een stuk of 18 mensen, waardoor ik op een plastic krukje moest zitten tussen de chauffeur en de bijrijder in. En ja, rijden in de 2e en 4e versnelling was onmogelijk omdat mijn knie”en in de weg zaten. Ach ja, geld verdienen is prioriteiten stellen.
En toen.. Ging de bus kapot. Natuurlijk. We waren inmiddels nog met 12 mensen, waaronder 3 hilarische Argentijnen zonder geduld. Dus een half uur en 40000 pogingen om de bus te maken later, hadden de Argentijnen een lift geregeld. Voor. Twaalf. Mensen. Kan gewoon! Het was een kleine truck, en we propten 5 mensen binnenin en wij zaten met 7 man in de laadruimte op alle tassen. Deze lift bracht ons naar een stadje waar we gedwongen waren te overnachten, want de grens was inmiddels dicht. Iedereen was chagrijnig, omdat later bleek dat alle toeristen daar (extra duur) moeten overnachten, ongeacht of je bus kapot gaat. Omdat het simpelweg onmogelijk is om Laos in één dag te bereiken. Fuckers.
Dus de volgende dag kwamen we om 1 uur aan op een fantastisch eiland, Don Det. Het verschil met Cambodja was enorm. In Cambodja staan mensen klaar om je een restaurant in te slepen, je een menu te geven en te wachten bij je tafel tot je een keuze hebt gemaakt. Verschrikkelijk, zeker voor mensen die moeite hebben met keuzes maken. In Laos loop je een restaurant binnen, moet je op zoek gaan naar iemand die er werkt (meestal moet je iemand wakker maken) en vragen om een menu, die je vervolgens zelf moet ophalen. Als je je keuze hebt gemaakt moet je dezelfde persoon weer wakker maken om je bestelling door te geven, waarna je minstens 3 kwartier op je eten moet wachten. Top!
Doordat we inmiddels 32 uur met dezelfde mensen hadden doorgebracht, waren we een hechte groep geworden. We hebben de hele dag met zn allen gehangen in onze hangmatten, rondgelopen, bier gedronken bij een kampvuur en gitaar gespeeld in een bar. De relaxte sfeer op dit eiland maakte dat we onze verschrikkelijke reis snel vergeten waren.
De volgende dag vertrokken we met de hele groep voor een fietstocht over het eiland, waarbij we natuurlijk strandden in een tentje met heerlijke fruitshakes. Omdat het eiland heel klein is, hadden we nog meer dan genoeg tijd om de Mekong te verkennen vanaf het water. Dus we huurden een tube, biertje erbij, zonsondergang: Perfect met de hoofdletter P!
Na deze dag had ik wel genoeg gechilled, dus vertrok ik de volgende dag met de Argentijnen en een meisje uit Amerika naar Champasak. Hier ligt een mooie tempel maar dat is dan ook het enige wat er te doen is. Dus na ‘e’en nachtje in dit gat vertrok ik naar Pakse. Deze rit duurde maar 45 minuten, en omdat we vroeg begonnen waren, hadden we nog de hele dag. We (Darryl, Canadees en Gabrielle, Amerikaanse) (zie je wel mam, ik kan wel met meisjes reizen) besloten scooters te huren en een dag rond te rijden op zoek naar watervallen. Dat was heeeeel cool. Ten eerste het rijden, volgens mij kan je met deze dingen met gemak op de snelweg rijden, en ten tweede de watervallen, de hoogste was 200 meter.
De volgende dag (ja we reisden in sneltreinvaart) vertrokken we naar Ba Nan Hin, een klein dorpje. Deze reis duurde de hele dag omdat we een local bus hadden genomen en dus geen reet betaalden. Voortaan betaal ik een paar euro meer en neem ik weer een VIP bus; scheelt je een hoop uitlaatgassen en tijd. Ook nu werden we in de middle of nowhere gedropt en omdat we het liften inmiddels behoorlijk onder de knie hadden, besloten we verder te liften. Binnen 15 minuten zaten we in een superluxe minibusje, enorme stoelen, airco EN gratis. Top! De omgeving hier is prachtig, heel veel enorme rotsen en bergen in combinatie met jungle en rijstvelden. Ba Nan Hin is een dorpje in de buurt van de Kong Lo cave, een 7 km lange grot die we de volgende dag bezochten. Dat was echt su-per-gaaf. We gingen erin met een boot en konden halverwege een stukje lopen. Het is moeilijk te omschrijven maar denk maar aan een enorme grot, 100 meter hoog, enorme rotsblokken, stalagtieten en stalagmieten voor het leven en vooral pikdonker. Heel cool en zeker de moeite waard om voor om te reizen. De volgende ochtend reisden we naar Vientiane, de hoofdstad, maar omdat ik hier al geweest ben wilde ik de volgende dag naar Vang Vieng. En ohja, daar ben ik ook al geweest. Maar Vang Vieng was gewoon cool ;)
Ik had al gehoord dat het tuben in Vang Vieng niet meer is wat het ooit geweest is, en dat is zacht uitgedrukt. Alle bars zijn gesloten, geen swings meer en de rivier is een stuk lager (maar dat heeft waarschijnlijk met het jaargetijde te maken). Er zijn nog steeds veel toeristen, je kan nog steeds tuben, maar het is een stuk minder crazy dan het ooit was. Dus dat was een beetje een teleurstelling.
Vandaag was de coolste dag ooit. Gabrielle was inmiddels naar Luang Prabang vertrokken en Darryl en ik gingen rotsklimmen (rockclimbing). Ik heb vandaag AL mn angsten overwonnen, serieus, ik scheet in mn broek, maar ik ben 32 meter hoog geklommen. Geen idee of dat hoog is voor de kenners onder ons, maar ik vond het HOOG! Ik ben nu totaal uitgeput, alles doet pijn en is blauw (quote van de gids: ‘don‘t use your knees to climb!!’)(he was right) maar het was AWESOME!! Zal zo proberen wat foto’s te uploaden (no promise).
Morgen vertrek ik, geen idee waarheen. Dat ga ik vanavond bedenken, maar eerst.. ETEN want ik heb HONGER!!!
Dikke kus weer!
-
22 November 2012 - 12:57
Merel Van Der Eijk:
Fantastisch verhaal Jen!!!
Je doet zulke toffe dingen! Ben benieuwd naar je foto's!!
Dikke kus! -
22 November 2012 - 13:37
Lucia Gaykema:
Wat een mooi verhaal weer en wat beleef jij veel!
Nog veel plezier en doe voorzichtig!
liefs lucia -
22 November 2012 - 14:02
Barrold:
Hahaha niiiice!! Vet chill daar volgens mij, veel plezier nog!! Tot over 2 weken Xxx -
22 November 2012 - 15:26
Karin De Jong:
Hoi Jenny,
Nou, ik heb weer ademloos zitten lezen hoor! Alsof ik erbij ben, zo goed vertel je over je reis.
En ik wou dat ik er écht bij was!
Geniet ervan, verder, en tot kijk.
Groeten van ons allemaal uit Heerjansdam,
Karin -
22 November 2012 - 16:46
Ria:
Jaaaaaaaaa, weer een beriggie van Jenny, gaaf! Enne, over al die mannelijke reisgenoten: ik was gewoon benieuwd of er eentje bij zat die je aan ons voor durft te stellen ;). Wow en ál je angsten overwonnen? Zelfs die voor spinnen? Fijn dat je het steeds zo leuk hebt! Maar ook fijn dat je over een paar weken weer gezellig thuis bent! Geniet nog lekker hè, dikke kus weer van je moesje xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx -
22 November 2012 - 17:25
Bente:
Super leuk Jenny! Volgens mij vermaak je je wel goed daar :D -
22 November 2012 - 20:56
Pappapeet:
Geweldig verslag!
Wat ben je toch een kei; en schrijf je leuk!!!!
Let op jezelf en geniet van de laatste 1,5 week;-)
Kussens :-)
Pap -
22 November 2012 - 21:11
Christine P.:
JENNYYYYYYY,
Wat een heerlijke verhalen weer, echt lachen!!!
Hilariteit alom! Doe je ding, maar maak het niet te gek :)
Duizend kusjes vanuit New York! -
22 November 2012 - 23:32
John:
Fantastich wat je allemaal meemaakt, Jenny!
En je hebt een hel leuke stijl van schrijven (of had ik dat al gezegd?)
Veel geluk / plezier! Ik kijk uit naar je volgende stukje (en foto's?)
Groetjes,
John. -
22 November 2012 - 23:58
Cindy:
O Jenny wat leeeuuuk!:D Echt heel vet, ik ben jaloers:P xxxxxxxx -
23 November 2012 - 10:22
Bernd:
Je kunt, met deze verhalen, zo solliciteren bij Lonely Planet om daar als schrijfster aan de gang te gaan. Top !! -
23 November 2012 - 17:30
Floor:
Hahaha weer hartstikke gaaf, ik heb een paar berichtjes niet gelezen maar dan kan je in de familie De Jong niet meer aankomen hoor want het eerste gespreksonderwerp zijn altijd jouw avonturen. Die slang had vooral indruk gemaakt (dat moet ik dus nog lezen) ;)
Enneh... foto's zijn nergens voor nodig hoor. Ik kan het me zo ook voorstellen, die komen wel later. Dat uploaden op een brakke internetverbinding duurt veel te lang; tijd die je beter kan spenderen aan je volgende avontuur (waarover wij dan weer graag lezen!).
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
